دین در جهان مالایی
بومیان ساکن در جهان مالایی به پرستش ارواح (آنیمیزم) و آیین‌های شمنی اعتقاد داشتند. پیش از ورود اسلام، این منطقه تحت نفوذ دو آیین هندویی و بودایی قرار داشت و بدین سبب، محققان این دوران را دوره «هندی مآبی» نامیده اند. به درستی معلوم نیست که اسلام به شکل دقیق از چه زمانی به نواحی جهان مالایی آمد اما می‌دانیم که فرآیند اسلامی شدن، این منطقه تا قرن نهم/پانزدهم به طول انجامیده است. بی‌تردید، صوفیان، عالمان و بازرگانان مسلمان در این فرآیند نقش مهمی داشته‌اند.
اسلام در جهان مالایی به عنوان مؤلفه‌ای بسیار مهم در همه ابعاد حیات سیاسی، فرهنگی و اجتماعی مسلمانان حضور داشته است. اندونزی بزرگترین جمعیت مسلمان را در بین کشورهای جنوب شرقی آسیا و تمام کشورهای مسلمان از آن خود کرده است. بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۸ش/۲۰۱۰، از جمعیت دویست و سی و هفت میلیون نفری اندونزی، دویست و هفت میلیون نفر مسلمانند. این میزان حدود ۸۸% کل جمعیت این کشور و حدود ۱۳درصد از جمعیت ۱.۵ میلیاردی مسلمان سراسر دنیاست. بیشترین تراکم جمعیتی مسلمانان در مرکز و جزایر غربی اندونزی است. به شکل تقریبی همه مسلمانان اندونزی سنی مذهب‌اند و اقلیتی از شیعیان نیز در این کشور زندگی می‌کنند.
بر اساس آمار رسمی سال ۱۳۸۸ش/۲۰۱۰ مالزی، از جمعیت حدود ۲۸ میلیونی این کشور، ۶۱/۳ % آن مسلمان بوده‌اند. بدین ترتیب اقلیت‌های چینی، هندی و دیگر اقوام بومی که به طور عمده غیر مسلمانند، از جمله موانع جدی برای ایفای نقش فعال اسلام در اداره این کشور به شمار می‌رفت. اما علیرغم تمامی اینها و پیش‌بینی تحلیلگران، اسلام اهمیت روز افزونی در زندگی روزانۀ مسلمانان مالایی و همچنین نظام سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مالزی پیدا کرده است.
برونئی دارالسلام کشور کوچک و ثروتمند این منطقه با نظام سلطنتی و جمعیتی قریب به ۴۰۰ هزار نفر است که بالغ بر ۷۰ درصد آنان مسلمان سنی مذهب‌اند. اسلام از قرن هشتم/چهاردهم به این سرزمین – که آن زمان بسیار وسیع تر از امروزش بود- وارد شد. در قرون بعد، قدرت‌های استعمارگر اروپایی بر برونئی سلطه یافتند و در اواخر قرن سیزدهم/نوزدهم، این سرزمین تحت‌الحمایه انگلیس شد. با استقلال کامل این سرزمین در سال ۱۳۶۲ش/۱۹۸۴، اسلام نقش عمده‌ای در اداره امور این کشور پیدا کرده است.
