در سنت مالایی، موسیقی و آواز همواره از جایگاه مهمی برخوردار بوده و در کنار هنرهای نمایشی و رقص، در مراسم عروسی، مناسک دینی، آیین‌های خاکسپاری و دیگر مراسم محلی اجرا می‌شده است. با ورود اسلام، مجموعهه تازه‌ای از موسیقی و آواز با اشکال متنوع و سنتی ظهور کرد. آلات موسیقی سنتی که همراه نمایش‌ها نواخته می‌شد، غالباً به شکل استوانه و با اندازه‌ای متفاوت به نام‌های ربانا و گندانگ بود. گاملان نیز در اندونزی ساز بومی و مشهوری بوده است. آلات موسیقی سنتی همچنین در امور روزمره نیز کاربرد داشت؛ برای نمونه، بوق‌های استوانه‌ای در مساجد در مواقع معین به صدا در می‌آمد و مردم را به نماز فرامی‌خواند. در دربارهای جاوه هنگام دعا و عبادت از گاملان نیز استفاده می‌شد.
در جریان تماس و تجارت بومیان مالایی با جهان اسلام، آلات موسیقی جدیدی نظیر رباب به دنیای موسیقی مالایی راه یافت.
