مالزی
مالزی با جمعیتی قریب به ۳۴ میلیون تن یکی از کشورهای مهم جهان مالایی است. اقلیت‌های چینی، هندی و بومی کمتر از نیمی از جمعیت آن را تشکیل می دهند و مسلمانان مالایی در اکثریتند. مالایی‌ها مسلمانند و گره خوردن هویت دینی و قومی وضعیت خاصی را در مالزی که کشوری است با تنوع قومی، زبانی و دینی رقم زده است. غلبه هویت مالایی و رسمیت دین اسلام، این کشور را در شمار کشورهای اسلامی قرار داده است. در مالزی هرگاه غیرمالایی مسلمان شود، میگویند که مالایی (ملایو) شده‌است.
مالزی پیش از استقلال جزیی از جهان مالایی به شمار می‌رفت. هلند و بریتانیا که تا اواسط قرن نوزدهم جهان مالایی را تحت سیطره خود درآورده بودند، طی توافقنامه‌های ۱۲۳۹ق/۱۸۲۴ و ۱۲۸۸ق/۱۸۷۱ این منطقه را میان خود تقسیم کردند؛ شمال تنگه مالاکا یعنی شبه جزیره مالایی و بخش‌هایی از جزیره بورنئو تحت قیمومیت بریتانیا و مجمع‌الجزایر اندونزی تحت سلطه هلند درآمد. بدین ترتیب در هر یک از دو سوی تنگه‌های مالاکا پیوندهای فرهنگی و سیاسی قدیمی از میان رفت و پیوندهای فرهنگی و سیاسی جدیدی شکل گرفت.
با ظهور نهضت‌های استقلال طلبانه در شبه‌جزیره مالایی، انگلیسی‌ها در ۱۳۲۶ش/۱۹۴۸موافقت کردند که مالایی‌ها در صورتی که حق حاکمیت انگلیسی‌ها را به رسمیت بشناسند، از حقوق اختصاصی برخوردار شوند و غیر مالایی‌ها(چینی تبارها و هندی تبارها) نیز به همین ترتیب از حقوق شهروندی بهره‌مند گردند. مالزی در ۱۳۳۶ش/۱۹۵۷ به طور مسالمت‌آمیز به استقلال دست یافت اما برونئی و ساراواک تا اواخر ۱۳۴۲ش/۱۹۶۳ تحت استعمار بریتانیا باقی ماندند. رهبری جریان استقلال مالزی بر عهده تنکو عبدالرحمن(Tunku Abdul Rahman) ( ۱۹۰۳ – ۱۹۹۰) بود. مالایی‌ها، چینی‌ها و هندی‌ها هر یک به نوبه خود در این موفقیت سهیم بودند. بر مبنای قانون اساسی جدید مالایی‌ها به مقامات بالای سیاسی، امکانات آموزشی و فعالیت‌های خاص اقتصادی دست یافتند و اسلام به عنوان دین رسمی و زبان مالایی به عنوان زبان اداری و تحصیلی، به رسمیت شناخته شد. در مقابل، غیر مالایی‌ها از امکان تحصیل به زبان بومی در مدارس ابتدایی، فرصت‌های محدود فعالیت‌های اقتصادی و خدمات شهری برخوردار شدند. امتیازات تبعیض‌آمیز قوم مالایی موجب تضعیف اتحاد ملی شد و زمینه ظهور احزاب و گروه‌های مخالف و درگیری چینی‌ها و هندی‌ها با مالایی‌ها را فراهم آورد. با تشکیل فدراسیون مالزی در ۱۳۴۲ش/۱۹۶۳، ساراواک، صباح، کالیمانتان شمالی و سنگاپور نیز به اتحادیه مالزی پیوستند. سنگاپور اما در سال ۱۹۶۵ از این نظام جدا شد.
