برونئی
برونئی دارالسلام کشور کوچک و ثروتمند این منطقه با نظام سلطنتی و جمعیتی در حدود ۴۲۰ هزار تن است که بالغ بر ۷۰ درصد آنان مسلمان سنی مذهب‌اند. اسلام از قرن هشتم/چهاردهم به این سرزمین – که آن زمان بسیار وسیع تر از امروزش بود- وارد شد. در قرون بعد، قدرت‌های استعمارگر اروپایی بر برونئی سلطه یافتند و در اواخر قرن سیزدهم/نوزدهم، این سرزمین تحت‌الحمایت انگلیس شد. با استقلال کامل این سرزمین در سال ۱۳۶۲ش/۱۹۸۴، اسلام نقش عمده‌ای در اداره امور این کشور پیدا کرده است.
برونئی(Brunei)در سواحل شمال غربی جزیره برنئو و میان دو ایالت صباح(Sabah)و ساراواک(Sarawak) قرار دارد که از شمال به دریای چین جنوبی و از مغرب و مشرق به ایالت ساراواک محدود می‌گردد و پایتخت آن، بندر سری بگاوان(Bandar Seri Begawan) است. دین رسمی برونئی، اسلام است و مهمترین گروه‌های نژادی در آن به ترتیب عبارتند از: مالایایی، چینی، تامیلی، دایاک و هندی. همچنین زبان اصلی مردم برونئی، مالایایی است.
حدود ۷۰% شهروندان کشور کوچک و ثروتمند برونئی، مسلمانند اما اگر همه ساکنان برونئی را شهروند این کشور فرض کنیم، شرایط فرق خواهد کرد. نزدیک به یک چهارم ساکنان چهارصد هزار نفری برونئی را ساکنان موقت و خارجیانی تشکیل داده‌اند که نیروی کار حرفه‌ای و متخصص به شمار میروند که اندکی از آنها مسلمانند. در برونئی کنار اکثریت مسلمان، اقلیت‌های بودائی و مسیحی و دیگر ادیان زنگی می‌کنند.
در بین کشورهای جنوب شرق آسیا برونئی از نظر نظام حکومتی پادشاهی اسلامی منحصر بفرد است. هویت اسلامی این نظام را می‌توان از نام کاملش «نگارا برونئی دارالسلام(Malay: Negara Brunei Darussalam)» و در عنوان رسمی «پادشاهی اسلامی مالایی(Melayu Islam Beraja)» به وضوح دید. شایان ذکر است که توسعه اسلام در برونئی، تجارب مشترکی با ایالت‌های همسایه‌اش در مالزی و اندونزی دارد اما اسلام در هیچ‌یک از آنها همانند برونئی، رشد سیاسی مسالمت آمیز نداشته است.
در برونئی همانند مالزی اداره امور اسلامی در اختیار خاندان سلطنتی بود. اسلام توانست در ادوار مختلف برونئی خود را با تغییرات زمانه سازگار کند و بر خلاف دیگر نقاط جنوب شرق آسیا، درگیری میان اصلاح‌طلبان و سنت‌گرایان در آن روی نداد. در بیانیه استقلال برونئی که در اول ژانویه ۱۹۸۴ صادر شد، آمده است که برونئی باید همواره پادشاهی مالایی مسلمان و قدرتمند، مردم سالار، مستقل، بر پایه اسلام سنی (اهل سنت و جماعت) باشد.
