معماری مساجد در جهان مالایی در دوره های ابتدایی، بسیار تحت تأثیر فرهنگ بومی و هندی بومی بود اما در دوره استعمار، از نظر طراحی متحول شد. مساجد بومی مالایی، بر اساس معماری مناطق استوایی فاقد گنبد و دارای سقف‌ هایی با شیب تند بود. در این نوع معماری، استفاده از سقف‌ های هرمی ‌شکل و به صورت طبقه طبقه یا نوک تیز با شیب تند به سمت آسمان، بسیار رایج بود که به مفاهیمی نظیر بهشت و کمال در فرهنگ مالایی اشاره داشت.

مسجد کامپونگ لائوت که حدود دویست سال قدمت دارد و در حدود اوایل سده هجدهم میلادی ساخته شده است، در کناره شرقی ایالت کلانتان (Kelantan) در کشور مالزی واقع شده است. این مسجد قدیمی‌ترین مسجد موجود در شبه جزیره مالایی به شمار می ‌رود و به سبب سبک زیبای معماری بومی و اسلامی آن، بسیار مورد توجه پژوهش‌گران، گردشگران و علاقمندان قرار دارد. گویا در طراحی مسجد کامپونگ لائوت، از معماری مسجد مشهور دماک (Masjid Demak) در اندونزی الگوبرداری شده است. این مسجد از مسجد دماک کوچکتر است اما از ویژگیهای آن، صحن مسقف و مطبقی است که شبیه به خانه‌های محلی این منطقه است. سبک معماری به کار رفته در ساخت مسجد کامپونگ لائوت همچنین یادگاری از معماری هندویی در جهان مالایی است. ساختمان اولیه مسجد، دارای سبک و ساختاری ابتدایی در معماری بود و با چهار ستون برای پایه و شاخه های نخل برای نگهداری سقف طراحی شده بود.

در زمان سلطنت سلطان کلانتان بین سالهای ۱۸۵۹ و ۱۹۰۰ میلادی، این مسجد علاوه بر اهمیت جنبه های عبادی آن، به مکانی مهم برای دیدارهای رسمی سلاطین و رهبران دینی تبدیل شد. مسجد کامپونگ لائوت همچنین به عنوان پایگاه تجاری نیز در شبه جزیره مالایی از اهمیت بالایی برخوردار بود. در این ایام بود که بنای مسجد با ۲۰ ستون، سقف سه طبقه، برج (برای اذان مؤذن)، اتاق زیر شیروانی، آب انباری وسیع و کفپوشهایی از چوبهای مرغوب بازسازی شد.

مسجد کامپونگ لائوت در جریان وقوع دو سیل مهیب در سالهای  ۱۹۲۶ و ۱۹۶۶ به شدت آسیب دید و بخش هایی از مسجد در نزدیکی رودخانه توسط سیل از بین رفت. با این حال، دولت مالزی کوشید بخشهای باقیمانده از ساختمان مسجد را تعمیر و مرمت کند.