معبد سری ماریامان قدیمی‌ترین معبد هندویی در کشور سنگاپور به شمار می رود. این معبد در مرکز محله چینی‌ها با اکثریت جمعیت تامیلیایی‌ها (Tamilians) (از اقوام هندی) قرار دارد. معبد سری ماریامان به دلیل اهمیت تاریخی و معماری در سنگاپور، در ۶ ژوئیه ۱۹۷۳ میلادی توسط هیئت حفاظت از بناها (Preservation of Monuments Board) به عنوان بنای یادبود ملی معرفی شد و یکی از جاذبه‌های گردشگری مهم در این کشور است. این معبد توسط هیئت موقوفات هندو (Hindu Endowments Board) اداره می شود که هیئتی قانونی زیر نظر وزارت توسعه اجتماعی، جوانان و ورزش (Ministry of Community Development, Youth and Sports) است.

معبد سری ماریامان در سال ۱۸۲۷ میلادی توسط ناراینا پیلای (Naraina Pillai)، تأسیس شد. او کارمند دولتی و اهل جزیره پنانگ (Penang) در شبه جزیره مالایی بود. پیلای نخستین شرکت ساختمانی را در سنگاپور راه اندازی کرد و همچنین وارد تجارت نساجی شد. او به سرعت موقعیت خود را در تجارت تثبیت کرد و به عنوان رهبر جامعه هند در سنگاپور شهرت یافت. مقامات بریتانیایی (که در آن ایام، سنگاپور تحت سلطه آنها بود) با درخواست پیلای مبنی بر ساخت عبادتگاهی هندویی در سنگاپور برای هندوهای مقیم آنجا، موافقت کرده و زمینی را برای احداث این بنا، در اختیار او قرار دادند. به این ترتیب، در سال ۱۸۲۷، پیلای معبدی ساده از چوب ساخت و مجسمه ای از الهه ماریامان (Mariamman) را در آن نصب و معبد را به نام این الهه نامگذاری کرد. ماریامان، الهه مادر در جنوب هند است که هندوها برای محافظت در برابر بیماریها آن را پرستش و عبادت می کنند. محوطه معبد سری ماریامان در سال ۱۸۳۱ میلادی با وقف زمینهایی به معبد، گسترش یافت. قدیمی‌ترین بخش‌های بنای آجری موجود، به سال ۱۸۴۳ بازمی‌ گردد و متعاقباً تغییراتبخشهایی به قسمتهای مختلف معبد افزوده شد. گویا بیشتر این آثار، به ‌ویژه مجسمه‌های گچی با طرحهای بسیار ماهرانه و تزئینات حیرت انگیز، توسط صنعتگران ماهری از نواحی ناگاپاتینام(Nagapattinam)  و کودالور(Cuddalore)  در تامیل نادو (Tamil Nadu) در جنوب هند ساخته شده است. در واقع بخش عمده ساختار فعلی این معبد، در سالهای ۱۸۶۲ تا ۱۸۶۳ میلادی طراحی شده است.

گوپورام اصلی (gopuram) در این معبد، سه طبقه است که در سال ۱۹۰۳ میلادی ساخته شد. شایان ذکر است که گوپورام به برج‌های بلند و دارای تزئینات خاص در ورودی معابد مختلف به خصوص در جنوب هند گفته می‌ شود که بخشی از معماری معابد هندو به سبک دراویدی (Dravidian style) – بومیان هندی- به شمار می رود. گوپورام به عنوان دروازه ای برای مجتمع معابد است و کناره های آن نیز بیشتر پلکانی به نظر می رسد تا شیب دار. با این حال، گوپورامِ شش طبقه کنونی در معبد سری ماریامان، در سال ۱۹۲۵ میلادی ساخته و با تعداد زیادی مجسمه در دهه ۱۹۶۰ تعمیر و بازسازی شد. همان طور که اشاره شد، عبادتگاه اصلی این معبد متعلق به پرستش الهه ماریامان است که زیارتگاه دو خدای ثانویه راما(Rama)  و موروگان (Murugan) نیز در کنار آن قرار دارد. محل عبادتگاه اصلی، ویمانا (Vimana) نام دارد و توسط مجموعه‌ای از زیارتگاههای مستقل با سازه‌ هایی غرفه‌ مانند و سقفهای گنبدی تزئین ‌شده، احاطه شده است. این مجموعه از زیارتگاهها نیز به خدایان دورگا (Durga)، گانش (Ganesh) و شیوا (Shiva) اختصاص دارند. عبادتگاه درائوپادی (Draupadi) دومین عبادتگاه مهم در معبد سری ماریامان است، زیرا در جشنواره سالانه تهیمیتهی (Thimithi) (مراسم هندویی راهپیمایی بر روی آتش یا خاکستر و هیزم داغ) که در این معبد برگزار می‌شود، کانون اصلی است. در سمت چپ درائوپادی، پنج پانداوا (Pandava) (پسران پاندو (Pandu) که مقام نیمه‌خدایی با ویژگیهای منحصر به ‌فردی دارند و هنوز به خدایی کامل نرسیدند) از حماسه مهابهاراتا (Mahābhārata) (سروده‌ای حماسی از سده پنجم یا ششم پیش از میلاد به زبان سنسکریت که به ‌همراه رامایانا(Rāmāyana) ، یکی از دو حماسه تاریخ هند است)  قرار دارند. این پانداواها، یودیشتیرا (Yudhishthira)، بهیما (Bhima)، آرجونا (Arjuna)، ساهادوا(Sahadeva)  و ناکولا  (Nakula) هستند که توسط کریشنا (Krishna) (از ظهورات خدای ویشنو در آیین هندویی) رهبری می شوند.

از جمله بناهای جدیدی که در محوطه معبد سری ماریامان افزوده شده، یک لژ مرتفع در نمای بالایی معبد است که به خصوص در زمان جشنواره سالانه تهیمیتهی در بین تماشاگران محبوبیت فراوانی دارد. همچنین ساختمانی سه طبقه در قسمت پشتی معبد قرار گرفته که دارای ورودی مجزا با نمایی هنرمندانه و شگفت انگیز است و در آن، سبک گچ بری و مجسمه سازی سنتی به نمایش درآمده است. این ساختمان بزرگ دارای یک سالن کاملاً مجهز و امکاناتی برای برگزاری مراسم عروسی، جلسات، سمینارها و رویدادهای فرهنگی بزرگ است. معبد سری ماریامان از زمان تأسیس تا کنون، در کنار اهمیتش به عنوان مکانی عبادی، سر پناهی مهم برای مهاجران و تازه واردان هندویی به سنگاپور، به ویژه هندوهای تامیل در جنوب هند بوده که تا زمانی که کار و محل اقامت دائمی پیدا کنند، می توانند در این معبد سکنی گزینند. معبد سری ماریامان همچنین از گذشته تا به امروز، دفتر ثبت ازدواج هندوها و برگزاری مراسم ازدواج آنها بوده است. امروزه این معبد علاوه بر خدمات و امور دینی، فعالیتهای اجتماعی، فرهنگی و آموزشی مختلفی را نیز رواج می دهد.