سلامتان Slametan که به کندورن Kenḍurèn یا شوکوران Syukuran نیز شهرت دارد، از ضیافت‌های مذهبی عمومی مسلمانان جاوه در اندونزی به شمار می‌رود. این مراسم از جلوه‌های آداب و رسوم بومی و آیین‌های مرسوم جاوه (عادت) است. در واقع این ضیافت، به شکلی نمادین نشانگر وحدت عرفانی و اجتماعی مسلمانان حاضر در آن و حتی ارواح درگذشتگان را نشان می‌دهد. مسلمانان جاوه این ضیافت عام را در مواقع گوناگون دوران حیات و در زمان وقوع هر تغییر و رویدادی در زندگی خانوادگی‌شان نظیر تولد، وفات، رسم ختان، بیماری و کسالت، برداشت محصول، تغییر شغل و روزهای خاص بر اساس تقویم جاوی و اسلامی مانند ولادت حضرت محمد(ص) برگزار می‌کنند.

اگرچه سلامتان ضیافتی اسلامی به شمار می‌رود اما صورت‌های کهن آیین‌های عبادی پیشا‌‌اسلامی نیز در مناسک آن منعکس است و عناصر اسلامی و آنیمسیتی Animistic (پرستش ارواح) به صورت آیین دینی واحدی با هم سازگار شده‌اند. همچنین خاستگاه هندویی- جاوی برخی آداب و رسوم سلامتان از تأثیر سنت‌های عبادی هندویی در این مراسم حکایت دارد. سلامتان بنا بر باورهای بومی مسلمانان جاوی، حاضران را در برابر ارواح بدکار حفظ می‌کند و آنها را از هر گونه بیماری و ناخوشی دور می‌سازد و «سلامت» می‌دارد می‌سازد. در حقیقت، وجه تسمیه این ضیافت نیز به این اصطلاح می‌رسد. همچنین آنها تدارک و توزیع غذا به یاد ارواح مقدسان در مراسم سلامتان را سبب خشنودی ارواح و در امان ماندن زندگان از گزند آنها می دانند. تومپنگ Tumpeng نام غذایی است که در مراسم سلامتان به عنوان نذری به شرکت کنندگان داده می شود.

سلامتان در مسجد، پسنترن، آرامگاه اولیا و خانه افراد و معمولاً پس از غروب خورشید و نماز مغرب برگزار می‌شود. سلامتان عمدتاً آیینی مردانه است و زنان اغلب وظیفه تدارک غذای نذری را بر عهده دارند. فضای برگزاری مراسم آکنده از رایحه بخور است. زمانی که همه میهمانان فرا می‌رسند و محفل کامل می‌گردد، صاحب‌خانه یا میزبان مراسم را با نطقی به زبان جاوه‌ای شروع می‌کند. او ضمن تشکر و قدردانی از حضورمهمانان، برای آنها خیر و برکت از این مراسم آرزو می‌کند. میزبان سپس نیت خود را از برگزاری این مراسم بیان می‌کند هدایت مراسم سلامتان بر عهده کیایی و گروهش می‌باشد. کیایی Kyai (عالم دینی در اندونزی) مراسم را با قرائت آیاتی از قرآن (عمدتاً سوره فاتحه) ادامه می‌دهد. در این مراسم اشعار موزون جاوی به همراه اذکار و دعاهای اسلامی خوانده می‌شود.